Arnhem (Schuytgraaf): bouwen buiten bebouwingsgrens en in strijd met de bestemming van de gronden. Smerige politiek: niet houden aan duidelijke convenant van 1993.

De gemeente Arnhem heeft vrijwel altijd problemen gehad met de bouw van de woonwijk Schuytgraaf, voorheen de ‘’Spoorsprong’’ of ‘’Driel-Oost’’. Na de annexatie van de Elster buurschappen Rijkerswoerd en De Laar legde de gemeente Elst in 1974 bebouwingsgrenzen van de A325 langs de Rijkerswoerdsestraat en de Laarstraat tot de spoorlijn  Arnhem-Nijmegen ten zuiden waarvan uitsluitend agrarische bebouwing was toegestaan.  Redenen waren het niet nakomen van  de afspraken om in de wijk Rijkerswoerd een 400 meter brede groenzone in acht te nemen en ten noorden van de Laarstraat te zorgen voor verspreide bebouwing in de vorm van laagbouw. De groenzone werd alleen ten oosten van de A325 gerealiseerd en in De Laar West bestaat de Boxmeerhof uit hoogbouw. Toen Arnhem in 1992 wilde uitbreiden tot de Linge tussen de A325 en de Grote Molenstraat weigerde Elst dat uiteraard onder verwijzing naar de bebouwingsgrens. Een  mogelijkheid was het voor woningbouw ongeschikte komgrondengebied ten westen van de spoorlijn Arnhem-Nijmegen op grondgebied van Elst en Heteren. Elst verlengde onmiddellijk de bebouwingsgrens van de spoorlijn tot de Grote Molenstraat. Na stevige onderhandelingen in 1993 tekenden de drie gemeenten op 1 november 1993 het door GS vereiste convenant over een gemeentelijke herindeling met wijziging van de grenzen van de drie gemeenten waarbij grondgebied van Elst en Driel overging naar Arnhem voor de bouw van een VINEX-woonwijk, later Schuytgraaf. Uiteraard was de in 1992 verlengde bebouwingsgrens tot de Grote Molenstraat prominent opgenomen in de duidelijke en overzichtelijke kaart met afspraken in het convenant evenals aan de zuid- en westzijde een brede landelijke overgangszone waar de gronden de bestemming ‘groen en/of water’ hebben (Izie foto).  In de bij het convenant behorende tekst was duidelijk aangegeven dat een Overleggroep van bestuurders en ambtenaren een bindend advies mocht uitbrengen ‘over de planologische en stedenbouwkundige invulling van de zuid- en westrand van het gebied Driel-Oost’. De planologische invulling van die landelijke overgangszones kan zijn weide-, boomgaard- of boslandschap, meertjes of natuurgebied aansluitend bij de bestaande landschappelijke inrichting. De stedenbouwkundige invulling van de bestemming ‘groen en/of water’ kan zijn  bomenrijen, groenzones, park, paden, waterpartijen en/of bloemperken. De gemeenteraden van Heteren, Elst en Arnhem keurden het convenant met kaarten en afspraken  respectievelijk 28 november, 6 en 12 december 1993 goed. Gedeputeerde Staten van Gelderland stemden op 30 december 1993 in  met deze besluiten en stelden overeenkomstig de wet ARHI (Algemene Regels Herindeling) van 24 oktober 1984 de nieuwe grenzen vast. ‘’Driel-Oost’’ ging 1 januari 1995 over naar Arnhem.

Al in  februari 1996 en 1998 probeerde Arnhem af te komen van de bebouwingsgrens aan de zuidkant van het plangebied. De stad wilde een gedeeltelijke bebouwing van de zuidelijke landelijke overgangszone waaraan nota bene een groen en/of waterfunctie was toegekend. Elst kende de stiekeme streken van Arnhem en reageerde gelet op de planvorming van Rijkerswoerd in de eerste helft van de jaren zeventig alert en terecht negatief. Elst  achtte geen termen  aanwezig om het Arnhemse verzoek te honoreren. Ook in mei 1998 weigerde Elst de geprojecteerde woonbebouwing buiten de bebouwingsgrens in de zuidelijke landelijke overgangszone. Een conflict ontstond ook over de planning van een complex van sportvelden met een hek eromheen in de oostkant van  de landelijke overgangszone buiten de bebouwingsgrens op gronden met de bestemming ‘groen en/of water’.  Dit complex is later zonder toestemming van Elst door Arnhem naar de zuidwestelijke landelijke overgangszone verplaatst, weer buiten de bebouwingsgrens op gronden met bestemming ‘groen en/of water’. Arnhem wil sindsdien het zogenaamde ‘verschoven woningprogramma’ (onzin) met geasfalteerde fiets- en voetpaden alsnog realiseren in de zuidelijke landelijke overgangszone, dus buiten  de bebouwingsgrens  op gronden met de bestemming ‘groen en/of water’. In 2001 fuseerden Elst, Heteren en Valburg tot de gemeente Overbetuwe. In 2004 heb ik als wethouder van deze gemeente telefonisch kortaf en resoluut een dergelijk verzoek geweigerd onder verwijzing naar de juiste antwoorden  van de gemeente Elst en het overduidelijke convenant.

Na mijn periode als wethouder begon in 2008 de tijd van onbegrip, leugens, bedrog, knoeierij met en vervalsingen van dat convenant en het op basis van die stiekeme en smerige streken verschaffen van onvolledige en onjuiste informatie door Arnhem en de gemeente Overbetuwe die de belangen van deze gemeente verkwanselde door kritiekloos en passief Arnhem te volgen. Beide gemeenten hebben sindsdien hun raden telkens op het verkeerde been gezet door onjuiste en onvolledige informatie te verstrekken als basis voor besluitvorming. Arnhem blijft immers onbetrouwbaar, maar de gemeente Overbetuwe had niet goedgelovig moeten zitten slapen, beter moeten opletten en buurgemeente Arnhem meer moeten wantrouwen. Overbetuwe had de informatie van Arnhem moeten controleren, maar had tot 14 september 2022 niet de beschikking over het convenant (sic!). Dat lag in het Gelders archief in de archieven van Elst en Heteren. Overbetuwe vertrouwde dus op Arnhem, een gezien de geschiedenis sinds 1938 onvergeeflijke fout of blunder. Ook de gemeenteraad van Overbetuwe treft blaam: te volgzaam, te weinig kritisch en te weinig oog voor de belangen van de gemeente Overbetuwe.

Arnhem heeft van de antwoorden van Elst weinig of niets geleerd en zeurt sinds begin 2008 als een dreinend kind over de aanleg van drie woonvelden, geasfalteerde fietspaden, een hulpwarmtekrachtcentrale en een sportcomplex nota bene buiten de bebouwingsgrens en in de landelijke overgangszone waar de grond de bestemming ‘groen en/of water’ heeft; dus volledig in strijd met het convenant van 1993. Arnhem beweerde abusievelijk dat de kaart in het convenant ‘niet wordt uitgelegd’ (zie linksonder) en dat een ‘Overleggroep bestaande uit bestuurders en ambtenaren een bindend advies zal uitbrengen over de planologische en stedenbouwkundige invulling van de zuid- en westrand van het gebied Driel-oost’. Volgens Arnhem staat in de tekst van het convenant ‘niet veel concreets’ met betrekking tot de ruimtelijke inpassing. ‘Er zijn alleen afspraken gemaakt over overleg, maar niet over inhoud.’  Niet erg snugger! Alsof bebouwingsgrens en bestemming van gronden niet concreet zijn en geen inhoud hebben. Typisch Arnhem dat geilt op bouwgrond en woningbouw in de zin van erg begeren, dol zijn op, opgewonden raken van en vurig willen bezitten.  Arnhem beweerde abusievelijk, valselijk  en tamelijk onnozel dat een stedenbouwkundige invulling van die buiten de bebouwingsgrens gelegen landelijke overgangszone ook infrastructuur als geasfalteerde fietspaden en woningbouw omvat nota bene in een landelijke overgangszone waar de gronden de bestemming ‘groen en/of water’ hebben en een stedenbouwkundige invulling van die bestemming betrekking heeft op bomen, groenzones, park, paden, waterpartijen en/of bloemperken. Duidelijker kan het niet: valsheid in  geschrifte, leugens en bedrog. Arnhem i.c. PvdA-wethouder Roeland Kreeft (‘convenant is een herenakkoord’) benadrukte dat er geen noodzaak meer was voor het vasthouden aan de zuidelijke landelijke overgangszone met de bestemming van de grond als ‘’groen en/of water’’ door de ontwikkeling van Landschapspark Lingezegen (sic!). Wat een onzin en waar bemoeide die niet al te snuggere man zich mee! Alsof Arnhem dat zo maar kan  bepalen! Dit park ligt immers in  een bufferzone die juist gericht is tegen de ongebreidelde  expansiezucht van Arnhem en Nijmegen en dient volgens afspraak en voorwaarde voor de gewenste verstedelijking te worden ingericht als Landschapspark met drie Over-Betuwse landschappen: loofboslandschap De Park (nog weinig van terecht gekomen), waterlandschap Rijkerswoerd en agrarisch landschap Het Landbouwland als compensatie aan Elst en Bemmel voor vernietiging van Over-Betuws landschap. Dit Landschapspark is aangevuld met twee stedelijke uitloopgebieden voor recreatie. Verlenging van de bufferzone in de zuidelijke overgangszone van Schuytgraaf betekent juist een bevestiging en verstedrking van het convenant van 1993 dat daar juist geen woningbouw kan plaatsvinden.

Eind oktober 2008 uitte de gemeenteraad van Overbetuwe unaniem  ernstige bezwaren te hebben tegen de plannen van Arnhem. De raad achtte woningbouw in de zuidelijke landelijke overgangszone ongewenst en eiste behoud van de groen/blauwe functies in dat gebied, zoals vastgelegd in het convenant van 1 november 1993. Arnhem handelde in strijd met dat convenant op het gebied van woningbouw, warmtekrachtcentrale en aanleg van een  sportcomplex. ‘Afspraak is immers afspraak’. Overbetuwe won juridisch advies in van advocatenbureau AKD Prinsen van Wijmen in  Breda. De conclusie was dat  Arnhem geen  woningen kan bouwen buiten de bebouwingsgrens op gronden met de bestemming ‘’groen en/of water’’ in de westelijke en zuidelijke landelijke overgangszone. Daarna bleef het ruim een jaar rustig. De raad dacht van het ‘kinderlijke’, ‘onnozele en domme maar gevaarlijke gezeur’ van de colleges van Arnhem en Overbetuwe af te zijn. Het zou bijna een jaar rustig blijven.

Sinds september 2009 zeurt Arnhem echter weer over woningbouw in de buiten de bebouwingsgrens gelegen zuidelijke landelijke overgangszone waar de gronden de bestemming ‘groen en/of water’ hebben en opnieuw in relatie tot Landschapspark Lingezegen. Die zone was ‘niet optimaal vormgegeven’, aldus Arnhem. Nee, die stad had daar te veel gebouwd in strijd met de bestemming. Arnhem wilde Lingezegen vergroten – nota bene Elster grondgebied - tussen woningbouw en geasfalteerde fiets- en voetpaden in de zuidelijke landelijke zone om een goede overgang te creëren ‘tussen woningbouw en landschap’. Er was zelfs sprake van een ‘landschappelijke en  stedenbouwkundige invulling voor het gebied waar de zuidrand van Schuytgraaf overgaat in Park Lingezegen’. Voor alle duidelijkheid nogmaals: de stedenbouwkundige invulling van de landelijke overgangszone waar de gronden de bestemming groen en /of water hebben,  kan dan niet anders zijn dan bomenrijen, groenzones, park, paden, waterpartijen, plantsoen en/of bloemperken. Overigens was de betreffende zuidrand sterk ingekort, vrijwel gehalveerd en onjuist  geel gearceerd.  Dit was valse informatie verstrekken aan  de raden die de colleges ‘open en eerlijk’ noemden.  Beide gemeenten bleken kort van geheugen, slecht van onthouden en graag bereid tot het verstrekken van leugens te zijn. De  colleges van burgemeester en wethouders confronteerden de gemeenteraden met hun gezeur en onjuiste informatie (onbehoorlijk bestuur) vlak voor en na de verkiezingen in maart 2010, namelijk  met voorstellen d.d. 5 januari en 23 februari 2010 en vervolgens in en na juli 2010. De raden konden  daardoor niet goed controleren en  besluiten bij gebrek aan  juiste informatie.   Een en ander leidde tot de zogenaamde convenant ‘Waar Schuytgraaf en  Lingezegen elkaar ontmoeten’ d.d. 14 juli 2010 dat veel bekende onjuistheden, leugens en bedrog bevat. Schuytgraaf is immers bestemd voor nog geen 5500 woningen en zeker geen 6500 of 7000. Ook dat hadden de Arnhemse wethouders G. Elfrink en Cathelijne Bouwkamp (GL) moeten weten.

Bovendien moet Arnhem ten zuiden en westen van de bebouwingsgrens nog alles aanpassen aan de bestemming van de gronden ‘groen en/of water’. Dat betekent optimaal vorm geven i.c. verwijdering van het sportcomplex, geasfalteerde en met tegels bestrate fietspaden en wegen, illegale tijdelijke hulpwarmtecentrale (Nuon, Vattenfall, 2009), bouwkeet projectpunt Arnhem en bouwsels en opslag van bouwmaatschappijen. Eventueel zou erin kunnen: hondenspeelveld en het evenemententerrein uit Landschapspark Lingezegen. In veld 24 zijn in ieder geval de twee zuidelijke rijen woningen gebouwd buiten de bebouwingsgrens. Compensatie daarvan is vereist evenals van de woningen met rieten daken in de noordwesthoek ’t Vlot/Vogelenzangsestraat, van de voetgangerstunnel onder spoorlijn gebouwd op Overbetuws grondgebied en van de illegaal gebouwde tijdelijke hulpwarmtecentrale waarvoor Arnhem toch vergunning heeft afgegeven. Controle is bovendien nodig van de ecologische zone aan de Vogelenzangsestraat.  

Ontwikkeling van  Schuytgraaf is en blijft kennelijk een zaak van vervalsing, leugens en bedrog zo lang Arnhem niet uitsluitend bouwt binnen de bebouwingsgrens op gronden overeenkomstig de bestemming. Arnhem en Overbetuwe dienen onmiddellijk te stoppen met plannen voor woningbouw buiten de bebouwingsgrens in de landelijke overgangszones op gronden met de bestemming groen en/of water. Planologische invulling kan zijn: weide-, boomgaard- of boslandschap, meertjes of natuurgebied aansluitend bij de bestaande landschappelijke inrichting. De stedenbouwkundige invulling ervan kan geen andere zijn dan bomenrijen, groenzones, park, paden, waterpartijen, plantsoen en/of bloemperken!!! Arnhem moet de landelijke overgangszones zo snel mogelijk in overeenstemming brengen met de bestemming en compenseren wat is geschonden. 

Indien Arnhem toch besluit tot woningbouw buiten de bebouwingsgrens in de landelijke overgangszone op gronden met de bestemming groen en/of water dient de gemeente Overbetuwe haast te maken met de aanleg van een dicht loofboslandschap in het gebied ten zuiden van de straat De Laar en de wijk Schuytgraaf en opheffing van de fietspaden Romeins Lint West inclusief de toegang naar Landschapspark Lingezegen bij de illegale hulpwarmtecentrale, het hondenspeelveld en het evenemententerrein.

.

Arnhem : bouwen buiten bebouwingsgrens in strijd met de bestemming van de gronden

De gemeente Arnhem heeft vrijwel altijd problemen gehad met de bouw van de woonwijk Schuytgraaf, voorheen de ‘’Spoorsprong’’ of ‘’Driel-Oost’’. Na de annexatie van de Elster buurschappen Rijkerswoerd en De Laar legde de gemeente Elst in 1974 bebouwingsgrenzen langs de Rijkerswoerdsestraat en de Laarstraat tot de spoorlijn  Arnhem-Nijmegen ten zuiden waarvan uitsluitend agrarische bebouwing was toegestaan.  Redenen waren het niet nakomen van  de afspraken om in de wijk Rijkerswoerd een 400 meter brede groenzone in acht te nemen en ten noorden van de Laarstraat te zorgen voor verspreide bebouwing in de vorm van laagbouw. De groenzone werd alleen ten oosten van de A325 gerealiseerd en in De Laar West bestaat de Boxmeerhof uit hoogbouw. Toen Arnhem in 1992 wilde uitbreiden tot de Linge tussen de A325 en de Grote Molenstraat weigerde Elst dat uiteraard onder verwijzing naar de bebouwingsgrens. Een  mogelijkheid was het komgrondengebied ten westen van de spoorlijn Arnhem-Nijmegen op grondgebied van Elst en Heteren. Elst verlengde onmiddellijk de bebouwingsgrens van de spoorlijn tot de Grote Molenstraat. Na stevige onderhandelingen in 1993 tekenden de drie gemeenten op 1 november 1993 het door GS vereiste convenant over een gemeentelijke herindeling met wijziging van de grenzen van de drie gemeenten waarbij grondgebied van Elst en Driel overging naar Arnhem voor de bouw van een VINEX-woonwijk, later Schuytgraaf. Uiteraard was de in 1992 verlengde bebouwingsgrens tot de Grote Molenstraat prominent opgenomen in de duidelijke en overzichtelijke kaart met afspraken in het convenant evenals aan de zuid- en westzijde een brede landelijke overgangszone waar de gronden de bestemming ‘groen en/of water’ hebben.  In de bij het convenant behorende tekst was duidelijk aangegeven dat een Overleggroep van bestuurders en ambtenaren een bindend advies mocht uitbrengen ‘over de planologische en stedenbouwkundige invulling van de zuid- en westrand van het gebied Driel-Oost’. De planologische invulling kan zijn weide-, boomgaard- of boslandschap, meertjes of natuurgebied aansluitend bij de bestaande landschappelijke inrichting. De stedenbouwkundige invulling van de bestemming ‘groen en/of water’ kan zijn  bomenrijen, groenzones, park, paden, waterpartijen en/of bloemperken. De gemeenteraden van Heteren, Elst en Arnhem keurden het convenant met kaarten en afspraken  respectievelijk op 28 november, 6 en 12 december 1993 goed. Gedeputeerde Staten van Gelderland stemden op 30 december 1993 in  met deze besluiten en stelden overeenkomstig de wet ARHI (Algemene Regels Herindeling) van 24 oktober 1984 de nieuwe grenzen vast. ‘’Driel-Oost’’ ging 1 januari 1995 over naar Arnhem.

Al in  februari 1996 en 1998 probeerde Arnhem af te komen van de bebouwingsgrens aan de zuidkant van het plangebied. De stad wilde een gedeeltelijke bebouwing van de zuidelijke overgangszone waaraan een groen en/of waterfunctie was toegekend. Elst kende de stiekeme streken van Arnhem en reageerde gelet op de planvorming van Rijkerswoerd in de eerste helft van de jaren zeventig terecht negatief. Elst  achtte geen termen  aanwezig om het Arnhemse verzoek te honoreren. Ook in mei 1998 weigerde Elst de geprojecteerde woonbebouwing buiten de bebouwingsgrens in de zuidelijke landelijke overgangszone. Een conflict ontstond ook over de planning van een complex van sportvelden met een hek eromheen in de oostkant van  de landelijke overgangszone buiten de bebouwingsgrens op gronden met de bestemming ‘groen en/of water’.  Dit complex is later zonder toestemming van Elst door Arnhem naar de zuidwestelijke landelijke overgangszone verplaatst, weer buiten de bebouwingsgrens op gronden met bestemming ‘groen en/of water’. Arnhem wil sindsdien het zogenaamde ‘verschoven woningprogramma’ (onzin) met geasfalteerde fiets- en voetpaden alsnog realiseren in de zuidelijke landelijke overgangszone, dus  buiten  de bebouwingsgrens  op gronden met de bestemming ‘groen en/of water’. In 2001 fuseerden Elst, Heteren en Valburg tot de gemeente Overbetuwe. In 2004 heb ik als wethouder van deze gemeente telefonisch kortaf en resoluut een dergelijk verzoek geweigerd onder verwijzing naar de juiste antwoorden  van de gemeente Elst en  het convenant.

Na mijn periode als wethouder begon in 2008 de tijd van onbegrip, leugens, bedrog, knoeierij met en vervalsingen van dat convenant en het op basis van die stiekeme streken verschaffen van onvolledige en onjuiste informatie door Arnhem en de gemeente Overbetuwe die de belangen van deze gemeente verkwanselde door kritiekloos en passief Arnhem te volgen. Beide gemeenten hebben sindsdien hun raden telkens op het verkeerde been gezet door onjuiste en onvolledige informatie te verstrekken als basis voor besluitvorming. Arnhem blijft immers onbetrouwbaar, maar de gemeente Overbetuwe had niet goedgelovig moeten zitten slapen, beter moeten opletten en buurgemeente Arnhem meer moeten wantrouwen. Overbetuwe had de informatie van Arnhem moeten controleren, maar had tot 14 september 2022 niet de beschikking over het convenant (sic!). Dat lag in het Gelders archief in de archieven van Elst en Heteren. Overbetuwe vertrouwde dus op Arnhem, een gezien de geschiedenis sinds 1938 een onvergeeflijke fout of blunder. Ook de gemeenteraad van Overbetuwe treft blaam: te volgzaam, te weinig kritisch en te weinig oog voor de belangen van de gemeente Overbetuwe.

Arnhem heeft van de antwoorden van Elst weinig of niets geleerd en zeurt sinds begin 2008 als een dreinend kind over de aanleg van drie woonvelden, geasfalteerde fietspaden, een hulpwarmtekrachtcentrale en een sportcomplex  nota bene buiten de bebouwingsgrens en in de landelijke overgangszone waar de grond de bestemming ‘groen en/of water’ heeft; dus volledig in strijd met het convenant van 1993. Arnhem beweerde abusievelijk dat de kaart in het convenant ‘niet wordt uitgelegd’ (zie linksonder) en dat een ‘Overleggroep bestaande uit bestuurders en ambtenaren een bindend advies zal uitbrengen over de planologische en stedenbouwkundige invulling van de zuid- en westrand van het gebied Driel-oost’. Volgens Arnhem staat in de tekst van het convenant ‘niet veel concreets’ met betrekking tot de ruimtelijke inpassing. ‘Er zijn alleen afspraken gemaakt over overleg, maar niet over inhoud.’  Alsof bebouwingsgrens en bestemming van gronden niet concreet zijn en geen inhoud hebben. Typisch Arnhem dat geilt op bouwgrond en woningbouw in de zin van erg begeren, dol zijn op, opgewonden raken van en vurig willen bezitten.  Arnhem beweerde abusievelijk, valselijk  en tamelijk onnozel dat een stedenbouwkundige invulling van die buiten de bebouwingsgrens gelegen landelijke overgangszone ook infrastructuur als geasfalteerde fietspaden en woningbouw omvat nota bene in een landelijke overgangszone waar de gronden de bestemming ‘groen en/of water’ hebben en een stedenbouwkundige invulling van die bestemming betrekking heeft op bomen, groenzones, park, paden, waterpartijen en/of bloemperken. Duidelijker kan het niet: valsheid in  geschrifte, leugens en bedrog. Arnhem i.c. PvdA-wethouder Roeland Kreeft (‘convenant is een herenakkoord’) benadrukte dat er geen noodzaak meer was voor het vasthouden aan de zuidelijke landelijke overgangszone met de bestemming van de grond als ‘’groen en/of water’’ door de ontwikkeling van Landschapspark Lingezegen (sic!). Wat een onzin en waar bemoeide de man zich mee! Alsof Arnhem dat zo maar kan  bepalen! Dit park ligt immers in  een bufferzone die juist gericht is tegen de ongebreidelde  expansiezucht van Arnhem en Nijmegen en dient volgens afspraak te worden ingericht als Landschapspark met drie Over-Betuwse landschappen: loofboslandschap De Park, waterlandschap Rijkerswoerd en agrarisch landschap Het Landbouwland als compensatie aan Elst en Bemmel voor vernietiging van Over-Betuws landschap. Dit Landschapspark is aangevuld met twee stedelijke uitloopgebieden voor recreatie. Verlenging van de bufferzone in de zuidelijke overgangszone van Schuytgraaf betekent juist een bevestiging van het convenant van 1993 dat daar geen woningbouw kan plaatsvinden.

Eind oktober 2008 uitte de gemeenteraad van Overbetuwe unaniem  ernstige bezwaren te hebben tegen de plannen van Arnhem. De raad achtte woningbouw in de zuidelijke overgangszone ongewenst en eiste behoud van de groen/blauwe functies in dat gebied, zoals vastgelegd in het convenant van 1 november 1993. Arnhem handelde in strijd met dat convenant op het gebied van woningbouw, warmtekrachtcentrale en aanleg van een  sportcomplex. ‘Afspraak is immers afspraak’. Overbetuwe won juridisch advies in van advocatenbureau AKD Prinsen van Wijmen in  Breda. De conclusie was dat  Arnhem geen  woningen kan bouwen buiten de bebouwingsgrens op gronden met de bestemming ‘’groen en/of water’’ in de westelijke en zuidelijke landelijke overgangszone. Daarna bleef het ruim een jaar rustig. De raad dacht van het ‘kinderlijke’, ‘onnozele en domme gezeur’ van de colleges van Arnhem en Overbetuwe af te zijn. Het zou bijna een jaar rustig blijven.

Sinds september 2009 zeurt Arnhem echter weer over woningbouw in de buiten de bebouwingsgrens gelegen zuidelijke landelijke overgangszone waar de gronden de bestemming ‘groen en/of water’ hebben en opnieuw in relatie tot Landschapspark Lingezegen. Die zone was ‘niet optimaal vormgegeven’, aldus Arnhem. Nee, die stad had daar te veel gebouwd in strijd met de bestemming. Arnhem wilde Lingezegen vergroten – nota bene Elster grondgebied - tussen woningbouw en geasfalteerde fiets- en voetpaden in de zuidelijke landelijke zone om een goede overgang te creëren ‘tussen woningbouw en landschap’. Er was zelfs sprake van een ‘landschappelijke en  stedenbouwkundige invulling voor het gebied waar de zuidrand van Schuytgraaf overgaat in Park Lingezegen’. Voor alle duidelijkheid nogmaals: de stedenbouwkundige invulling van de landelijke overgangszone waar de gronden de bestemming groen en /of water hebben,  kan dan niet anders zijn dan bomenrijen, groenzones, park, paden, waterpartijen, plantsoen en/of bloemperken. Overigens was de betreffende zuidrand sterk ingekort, vrijwel gehalveerd en onjuist  geel gearceerd.  Dit was valse informatie verstrekken aan  de raden die de colleges ‘open en eerlijk’ noemden.  Beide gemeenten bleken kort van geheugen, slecht van onthouden en bereid tot het verstrekken van leugens te zijn. De  colleges van burgemeester en wethouders confronteerden de gemeenteraden met hun gezeur en onjuiste informatie (onbehoorlijk bestuur) vlak voor en na de verkiezingen in maart 2010, namelijk  met voorstellen d.d. 5 januari en 23 februari 2010 en vervolgens in en na juli 2010. De raden konden  daardoor niet goed controleren en  besluiten bij gebrek aan  juiste informatie.   Een en ander leidde tot de zogenaamde convenant ‘Waar Schuytgraaf en  Lingezegen elkaar ontmoeten’ d.d. 14 juli 2010 dat veel bekende onjuistheden, leugens en bedrog bevat. Schuytgraaf is immers bestemd voor nog geen 5500 woningen en zeker geen 6500 of 7000. Ook dat hadden de Arnhemse wethouders G. Elfrink en Cathelijne Bouwkamp (GL) moeten weten.

Bovendien moet Arnhem ten zuiden van de bebouwingsgrens nog alles aanpassen aan de bestemming van de gronden ‘groen en/of water’. Dat betekent optimaal vorm geven i.c. verwijdering van (een  deel van) het sportcomplex, geasfalteerde en met tegels bestrate fietspaden en wegen, tijdelijke hulpwarmtecentrale (Nuon, Vattenfall, 2009), bouwkeet projectpunt Arnhem en bouwsels en opslag van bouwmaatschappijen. Eventueel zou erin kunnen: hondenspeelveld en evenemententerrein uit Landschapspark Lingezegen. In veld 24 zijn in ieder geval de twee zuidelijke rijen woningen gebouwd buiten de bebouwingsgrens. Compensatie daarvan is vereist evenals van de woningen met rieten daken in de noordwesthoek ’t Vlot/Vogelenzangsestraat, van de voetgangerstunnel onder spoorlijn gebouwd op Overbetuws grondgebied en evt. van de hulpwarmtecentrale waarvoor Arnhem vergunning heeft afgegeven. Controle is bovendien nodig van de ecologische zone aan de Vogelenzangsestraat.  

Ontwikkeling van  Schuytgraaf is en blijft kennelijk een zaak van vervalsing, leugens en bedrog zo lang Arnhem niet uitsluitend bouwt binnen de bebouwingsgrens op gronden overeenkomstig de bestemming. Arnhem en Overbetuwe dienen onmiddellijk te stoppen met plannen voor woningbouw buiten de bebouwingsgrens in de landelijke overgangszones op gronden met de bestemming groen en/of water. Planologische invulling kan zijn: weide-, boomgaard- of boslandschap, meer of natuurgebied aansluitend bij de bestaande landschappelijke inrichting. De stedenbouwkundige invulling ervan kan geen andere zijn dan bomenrijen, groenzones, park, paden, waterpartijen, plantsoen en/of bloemperken!!! Arnhem moet de landelijke overgangszones in overeenstemming brengen met de bestemming en compenseren wat is geschonden.

GEEN woningbouw Arnhem in wijk Schuytgraaf buiten bebouwingsgrens van 1993!

Wie het onderste uit de kan wil hebben, krijgt het lid op de neus: bebouwing uitsluitend toegestaan binnen de oorspronkelijke bebouwingsgrens

Een van de ontstaansgronden van de gemeente Overbetuwe is beter weerstand te kunnen bieden aan verstedelijkingsdruk en slinkse streken van Arnhem en Nijmegen. Een van de beleidsuitgangspunten van Overbetuwe is voortzetting van het beleid van de voormalige gemeenten i.c. Elst en Heteren. Beide gemeenten stelden duidelijke en harde voorwaarden voor instemming met grenscorrecties. Arnhem stemde daarmee aanvankelijk in. Beide gemeenten zijn al in 1974 een bebouwingsgrens overeengekomen van de A52 (A325) tot de spoorlijn Arnhem-Nijmegen. Nadat Arnhem de beloften van een groenstrook ten noorden van de Rijkerswoerdsestraat en uitsluitend laagbouw ten noorden van De Laar niet was nagekomen.

Arnhem, Elst en Heteren hebben op 1 november 1993 een helder geformuleerd convenant in het kader van de wet ARHI en de Ontwikkelingsvie Arnhem-Nijmegen gesloten over de nieuwe wijk Schuytgraaf (Spoorsprong, Driel-Oost) met een bebouwingsgrens (o.a. de zuidelijke in het verlengde van de reeds bestaande langs de Rijkerswoerdsestraat en De Laar), een overgangszone van landelijk naar stedelijk gebied waarin de gronden de bestemming “groen en/of water” hebben en de gemeentegrens. Uitsluitend over wijziging van die bestemming en landschappelijke invulling van de gronden buiten de bebouwingsgrens mogen beide gemeenten een bindend advies uitbrengen, bijvoorbeeld weide, bos, park, agrarisch gebied of natuurgebied. GEEN BEBOUWING daar.

1. Bebouwingsgrens. Verschil tussen de plangrens (de toekomstige gemeentegrens van Arnhem) en de bebouwingsgrens (rooilijn). De zuidelijke bebouwingsgrens ligt in het verlengde van de sinds 1974 bestaande bebouwingsgrens ten noorden van De Laar.
2. Gronden buiten de bebouwingsgrens. Buiten de bebouwingsgrens vallen het gebied ten noorden en noordoosten van ’t Vlot met de bestemming ‘groen en/of water’; de ecologische zone bij de Vogelenzangsestraat; het agrarische gebied tussen Achterstraat en Drielse dijk; een strook grond langs de spoordijk; en gronden ten zuiden en zuidwesten van het over te dragen gebied met eveneens de bestemming ‘groen en/of water’.
3. Bestemming. De gemeenteraden van Arnhem, Elst en Heteren stelden het convenant vast na advies van een Overleggroep van bestuurders en ambtenaren uit de drie gemeenten. Deze Overleggroep bracht ‘een bindend advies uit over de planologische en stedenbouwkundige invulling van de zuid- en westrand van het gebied Driel-Oost’. De gronden in die randen kregen de bestemming ‘groen en/of water’. Dat was niet voor niets.
4. Inrichting. Het gebied tussen gemeentegrens en bebouwingsgrens is geen buffer, maar een overgangszone van het landelijke naar het stedelijke gebied. De inrichting van deze zone met de bestemming groen en/of blauw moet ‘aansluiten bij de verdere landschappelijke inrichting’ (agrarisch gebied of park met boslanschap).

De gemeenteraden van Heteren, Elst en Arnhem keurden het convenant met kaart en afspraken respectievelijk 28 november, 6 en 12 december 1993 goed. Gedeputeerde Staten van Gelderland keurden 30 december 1993 deze besluiten goed en stelden overeenkomstig de wet ARHI (Algemene Regels Herindeling) van 24 oktober 1984 de nieuwe grens vast. Driel-Oost ging 1 januari 1995 over naar Arnhem.

De nog steeds onbetrouwbare gemeente Arnhem wil in strijd met het convenant van 1 november 1993 toch bouwen in de zuidelijke overgangszone van Schuytgraaf: in 2021 notabene 236 in plaats van aanvankelijk 131 woningen met een hoogte van 14 in plaats van 11 meter. Dit mag en kan helemaal niet en is VERRAAD  aan Elst. De wijk is voor 5500 woningen. Arnhem  heeft er al  6500 gebouwd en wil er nog meer bouwen!

Overbetuwe kan dit verzoek onmogelijk inwilligen en moet uiteraard de in 2010 overeengekomen bebouwing op de velden 23, 24, 26 en 27 zo snel mogelijk intrekken. De zuidelijke overgangszone ligt immers tussen de gemeentegrens en de bebouwingsgrens en vormt de landelijke overgangszone van het groenblauwe plattelandsgebied naar de rode stedelijke bebouwing waarin aan de gronden in het convenant een groen- en/of waterfunctie is toegekend. Daaraan moet worden vastgehouden binnen het convenant. Er is geen enkele reden om daarin een wijziging aan te brengen, zeker niet het gezeur van Arnhem over bebouwing daar. Er is wel reden om zo snel mogelijk het schandalige verraad aan Elst in 2010 in te trekken.

Arnhem beweerde in 2010 en 2021 abusievelijk dat er in het convenant sprake is van een stedelijke overgangszone met bebouwing. Dat is een grove leugen! Arnhem wil de overgang van stedelijk gebied naar plattelandsgebied accentueren met harde lijnen hetgeen in strijd is met het convenant. Daarin is niet voor niets vastgelegd dat er een overgangszone van landelijk naar stedelijk gebied is en dat daarom de landelijke overgangs- of randzones buiten de bebouwingsgrens een groen- en/of waterfunctie hebben. Een bestemmingswijziging om bouw mogelijk te maken op gronden buiten de bebouwingsgrens met de bestemming groen en/of water kan dus niet. Bebouwing kan uitsluitend binnen de in het convenant opgenomen bebouwingsgrens plaatsvinden. Overbetuwe en Arnhem brengen ‘een bindend advies uit over de planologische en stedenbouwkundige invulling van de zuid- en westrand van het gebied Driel-Oost’, aldus het convenant. De gronden in die randen kregen de bestemming ‘groen en/of water’. Het bindend advies is dus beperkt tot de bestemming en landschappelijke invulling van de gronden buiten de bebouwingsgrens, zoals bos, weide of park. Dus geen woningbouw.

Bovendien is de zuidelijke landelijke overgangszone al ingrijpend aangetast door ongewenste en verboden bebouwing buiten de bebouwingsgrens van stedelijke voorzieningen in de vorm van een ruim sportcomplex, een hulpwarmtecentrale (HWC, Vattenfall), (geplande en gerealiseerde) woningbouw op de velden 23, 24, 26 en 27, geasfalteerde fietspaden en andere wegen op gronden met  de bestemming groen en/of water alsook woningen in de hoek ’t Vlot/Vogelenzangsestraat en wellicht ook nog elders. Typerend voor de gemeente Arnhem die op het gebied van ruimtelijke ordening of stadontwikkeling niet te vertrouwen is. Uiteraard dient deze landelijke overgangszone aangepast te worden aan de bestemming van de grond. Het verzoek van Arnhem daar nog meer te bouwen dient dan ook definitief en beslist te worden afgewezen. Arnhem moet voorts voor bebouwing, de HWC en de fietspaden een oplossing zoeken binnen de in 1993 overeengekomen bebouwingsgrens en niet elke raadsperiode Elst of Overbetuwe in strijd met het convenant vragen of lastig vallen om het convenant te herzien; zeker niet voor bebouwing van de overgangs- of randzone buiten de bebouwingsgrens waar de gronden de bestemming groen en/of water hebben. Dit betekent dus ook snelle en grondige opruiming van de smerige bouwsels in de overgangszone bij en ten oosten van het HWC en beëindiging van de werkzaamheden en opslag aldaar die in strijd zijn met de bestemming ‘groen en/of water’ van de gronden in de overgangszone. Voor stedelijke voorzieningen is uitsluitend plaats binnen de bebouwingsgrens, zoals ook geldt voor de velden in het zuidelijke deel van het sportcomplex en bebouwing in woonveld 24 die buiten de bebouwingsgrens vallen. Arnhem wil en kan dit maar niet begrijpen en accepteren.

Van februari 1996 tot 2006 gaven Elst - sinds 2001 Overbetuwe – Arnhem ten minste driemaal een duidelijk bindend advies overeenkomstig het convenant met een negatief antwoord op steeds hetzelfde gezeur: de oplossing voor bebouwing zoeken binnen de bebouwingsgrens.  Die stad wachtte echter op een zwak en meegaand bestuur van gemeente Overbetuwe (in periode 2006-2014). Arnhem heeft in 2010/2011 het gemeentebestuur van Overbetuwe onjuist en onvolledig geïnformeerd over de zuidelijke overgangszone. Bebouwing in de zuidelijke overgangszone is immers in strijd met het convenant, in het bijzonder met de bebouwingsgrens waarbuiten in de overgangszone op gronden met de bestemming groen en/of water geen bebouwing is toegestaan.

Overigens is de loop van de bebouwingsgrens al bepaald in 1974. Afgesproken bij de overdracht van het gebied ten zuiden van het dorp Elden in 1974 is uiteindelijk dat de Rijkerswoerdsestraat en de straat De Laar de zuidelijke bebouwingsgrens vormen. De noordzijde van de lijn in het verlengde van de Rijkerswoerdsestraat en De Laar tot bij de Grote Molenstraat vormt de bebouwingsgrens.  Deze grens is aangehouden en de gronden buiten die grens in de landelijke overgangszone kregen de bestemming ‘groen en/of water’.

Overbetuwe en Arnhem hebben overeenkomstig het convenant het recht bindend advies uit te brengen over eventuele bestemmingswijziging in de overgangszone. Dit bindend advies is echter beperkt tot de bestemming en landschappelijke inrichting van de gronden in de overgangszone buiten de bebouwingsgrens die nu de bestemming ‘groen en/of water’ hebben. Elst heeft meermalen een negatief advies uitgebracht en Overbetuwe in 2004 nog eens. Arnhem bleef echter zeuren en heeft nooit genoeg.